In 2005 was ik op 21-jarige leeftijd klaar met mijn studie bedrijfseconomie en wilde wat leuks doen, voordat het werkende leven ging starten. Een vriend van mij had stagegelopen op Curaçao en kwam met allemaal mooie verhalen terug, dus vertrok ik naar Curaçao om het allemaal zelf mee te maken. In het studentenhuis waar ik verbleef werkte iemand bij Plein Café en vertelde dat ze daar personeel zochten. Ik had al bij het populaire Mambo gesolliciteerd, maar daar was ik afgewezen omdat ik nog nooit een dienblad in mijn handen had gehad. Bij Plein Café hadden ze daar geen probleem mee en door dit baantje met inkomen kon ik wat langer op het eiland blijven. 

​

Horeca werd voor mij een way of life en ik kreeg steeds meer verantwoordelijkheid binnen Plein. Voor mij was er geen reden om terug te keren naar Nederland, hoewel, na een jaar werken en feesten werd het tijd iets te gaan doen in de richting van mijn opleiding. Het leek me verstandig een master te gaan doen, maar dit liep totaal anders dan gedacht. Van Bas en Niek kwam de vraag of ik samen met Paul een eigen horecaonderneming wilde starten. Op dat moment was het Riffort in ontwikkeling en wij dachten dat we van hen een kans zouden krijgen daar een horecazaak te starten. Tot onze verrassing kregen wij het aanbod om Plein Café over te nemen!  

 

We waren jong en hadden geen spaargeld, maar Bas en Niek hadden voor ons een pachtconstructie bedacht en dat bood ons kansen. Na enige bedenktijd en onderzoek hebben we de knoop doorgehakt, die masteropleiding ging er niet meer komen, ik werd ondernemer!

 

Ook al ben ik geen horecaman in hart en nieren en heb ik er geen opleiding voor gehad, ben ik wel van de horeca gaan houden. Ik kijk naar de horeca als een bedrijfseconoom, wat de combinatie met Paul ook sterk maakt. Paul kent het horeca vak beter en kan ook beter overweg in de keuken. We zijn samen goed ingewerkt en begeleid door Bas en Niek, daar heb ik veel van geleerd. Mijn invalshoek is vaak net wat anders; hoe kunnen we alles efficiënter en beter maken?  

 

Toen wij Plein Café overnamen zijn we gaan kijken wat verbeterd kon worden zonder dat je aan de formule van Plein Café komt. Waar kan de performance beter, logistiek efficiënter, wat is logisch op de menukaart, hoe lopen de processen, want eigenlijk voerde iedereen alle taken uit. We hebben alles meer structuur gegeven gericht op de output.  

In die tijd was Plein Café op zondag gesloten en doordeweeks in de avond tot 21:00 uur open. In de avond was Punda een spookstad. Plein Café was in het geheel een lichtpunt in de stad. Voor onze gasten zorgden we dat vanaf 19:00 uur in de avond security hadden voor de veiligheid en om onze gasten te begeleiden naar hun auto. Niet dat het zo gevaarlijk was, maar dit gaf de gasten wel een fijn gevoel. 

​

Het eiland is erg veranderd, maar Plein Café moet blijven wat het is in een veranderde omgeving: lay-back, niet fancy, laagdrempelig met goede prijs-kwaliteit verhouding. Dit is het belangrijkste succes van Plein, namelijk dat het niet veranderd in de beleving. Onze gasten voelen zich thuis. Bijna iedereen is er wel eens geweest. Vaste gasten kennen het personeel bij naam. Veel van ons personeel werkt er vele jaren en dat geeft een familieband. Er is over en weer veel waardering voor elkaar. We zijn er trots op dat we veel jongeren hebben opgeleid in het horeca vak en dat ze ook lang bij ons blijven werken omdat ze het leuk vinden. 

 

In de jaren is Plein veel diverser geworden. We stonden altijd bekend voornamelijk stagiaires en Nederlandse toeristen als gasten te hebben, maar geleidelijk aan is het vele malen gevarieerder geworden. Yui di Korsou die Punda bezoeken nemen hier even een terrasje, ambtenaren en mensen die in Punda werken zitten hier regelmatig, net als de vele cruise toeristen. Het is nu doorlopend gezellig.  

​

De leukste momenten van Plein Café zijn natuurlijk de Koningsdagen. Het is dan groot feest in Punda en het is afgeladen vol met mensen, wat echt een kick geeft! Waar ik vooral trots op ben is wat we voor Punda hebben gerealiseerd. We zijn Punda Vibes gestart en nu bruist het in de stad op donderdagavond. Het is mooi verlicht, er hangt een goede sfeer en overal lekkere muziek en volle terrasjes. Zo moet Punda iedere dag zijn! 

 

Plein Café is altijd gebleven wat het was en dat moet zo blijven. Hoewel we met de keuken op bepaalde avonden al redelijk aan onze max zitten is er nog voldoende rek in de winkel. Tegenwoordig kun je overal op het eiland eten en een terrasje pakken. Wij moeten zorgen dat de gast het toch iedere keer fijn vindt om ons te bezoeken. Daarbij kijken wij nu ook anders naar Plein Café, deze onderneming moet ook anderen de ruimte geven om zich te ontwikkelen en jongeren een kans geven dit vak te leren. 

​

Binnenkort zal het Verhaal van Paul gepubliceerd worden op onze website!